Ga naar de inhoud

Eten in Perast: 3 heerlijke verleidingen – Venetiaanse droom

Eten in Perast is een daad van overgave. Je geeft je over aan het meest adembenemende decor van de Middellandse Zee. Als een vergeten juweel, een palimpsest van Venetiaanse glorie en zacht verval, ligt dit stenen dorp geklemd tussen de zwarte bergen en het spiegelgladde water van de Baai van Kotor. Ik ben op veel plekken geweest, maar nergens is de scheidslijn tussen het sublieme en het theatrale zo dun. Het eten hier is onlosmakelijk verbonden met het uitzicht. Je dineert letterlijk op de geschiedenis.

Maar laat je niet misleiden door de schoonheid. Perast is een dorp van 250 zielen dat in de zomer tienduizenden bezoekers verwerkt. De hoofdstraat, die ene smalle strook langs het water, is een catwalk van obers die identieke menu’s van gegrilde vis en ‘Njeguši’-prosciutto presenteren. De kunst van het eten in Perast is niet *wat* je eet, maar *waar* je het eet, en hoe je de authentieke, fluisterende stem van het verleden weet te onderscheiden van de luide lokroep van de toeristenval. In dit artikel ontleden we de opties, van de aristocratische terrassen tot de mythe van het ‘authentieke’.

Inhoudsopgave

Het grote dilemma: Waar moet je eten in Perast?

Je moet één ding begrijpen over Perast: het is een stad zonder ‘buurten’. Het is één enkele straat. De Obala Marka Martinovića. Dat is het. Alle restaurants, op een verdwaalde uitzondering na, liggen aan deze promenade. Je eet óf aan de waterkant (de ‘Ka’) op een terras dat boven de baai zweeft, óf in een stenen paleis aan de overkant van de weg. De keuze wordt niet bepaald door de locatie, maar door de prijs en de sfeer. Het eten in Perast is een ervaring die gedomineerd wordt door de Adriatische Zee en de Italiaanse (Venetiaanse) invloed.

De waterkant aristocratie (Luxe en middenklasse)

Dit zijn de etablissementen die je ziet als je de stad binnenkomt. Ze zijn gevestigd in de mooiste ‘Palazzi’ en bieden een onbetaalbaar uitzicht (dat ze overigens zeer vakkundig doorberekenen in de prijs van je gegrilde octopus).

  • Conte Restaurant (Hotel Conte): Dit is de grote dame van Perast. Het onbetwiste middelpunt. Het terras van Conte, direct aan het water naast de kerk, is waarschijnlijk het meest gefotografeerde stukje Perast. Het eten is hier klassiek, professioneel en verfijnd. Denk aan zeebaars in zoutkorst, perfecte zwarte risotto en een wijnkaart die de Montenegrijnse trots (Vranac) serieus neemt. Dit is eten in Perast op zijn meest theatraal. Ik zat hier bij zonsondergang, met een glas Krstač, en keek hoe de eilandjes ‘Gospa od Škrpjela’ en ‘Sveti Đorđe’ silhouetten werden. Het voelde alsof ik in een 18e-eeuws schilderij was gestapt. Het eten was uitstekend, maar laten we eerlijk zijn: je betaalt voor het decor. (Hoofdgerechten: €25-€50).

“We hebben gedineerd bij Conte voor onze trouwdag. We zaten letterlijk twee meter van het water. De service was onberispelijk, de vis was de verste die ik ooit heb geproefd, en het uitzicht… het uitzicht alleen al was de prijs waard. Het voelde alsof we de baai voor onszelf hadden nadat alle dagjesmensen weg waren. Magisch.”

  • Restaurant Armonia: Een iets modernere, chiquere optie. Waar Conte klassiek is, probeert Armonia ‘mediterraan-eigentijds’ te zijn. Het menu is creatiever, met prachtige presentaties. Denk aan tonijntartaar, garnalen-gnocchi en verfijnde desserts. Het terras is prachtig, vaak iets rustiger dan dat van zijn beroemde buurman. Een uitstekende keuze voor een romantisch diner. (Hoofdgerechten: €20-€40).
  • Bocalibre: Wat als je al die grandeur even zat bent en gewoon… een pizza wilt? Bocalibre is het antwoord. Dit is de hippe, informele plek van de stad. Ze staan bekend om hun uitstekende pizza’s (in Napolitaanse stijl) en ambachtelijke bieren. Het is een verademing tussen al het serieuze vis-geweld. Het eten in Perast kan dus ook verrassend informeel zijn. (Pizza’s/Pasta’s: €12-€18).

Authentiek eten in Perast? De mythe van de ‘lokale’ konoba

In een stad die een museum is, wordt ‘authentiek’ een rekbaar begrip. Een ‘Konoba’ (taverne) suggereert een rokerige, door een familie gerunde plek waar de lokale vissers hun rakija drinken. In Perast betekent het een sfeervol, rustiek restaurant dat zich op jou, de toerist, richt. Maar dat is niet erg, zolang het eten maar eerlijk is.

  • Konoba Skolji: Dit is een van mijn favoriete plekken voor een eerlijke maaltijd. Het is iets kleiner, iets intiemer. Het terras aan het water is prachtig, maar ik geniet er juist van om binnen te zitten, in het oude stenen gebouw. Ze serveren de klassiekers: ‘Buzara’ (zeevruchten in een wijn-knoflooksaus), gegrilde calamares en de verplichte ‘Pljeskavica’ (gekruide gehaktburger). De porties zijn gul en de sfeer is gastvrij. Dit voelt het dichtst bij een ‘echte’ eetervaring. (Hoofdgerechten: €15-€25).

“De eigenaar van Konoba Skolji liet ons de verse vangst van de dag zien. We kozen een rode schorpioenvis. Een uur later kregen we hem perfect gegrild, met olijfolie, knoflook en peterselie. Geen poespas. Gewoon pure, verse smaak. Dit was het beste eten in Perast dat we hebben gehad.”

  • Pizzeria & Grill Babić: Dit is de meest pretentieloze optie. Het is een grill, een pizzeria, een café. Het is de plek voor een snelle lunch van ‘Ćevapi’ (worstjes) of een simpele salade. Het terras is klein en kijkt uit op de parkeerplaats, niet op de baai. Maar wat het mist aan glamour, maakt het goed in prijs en eenvoud. Soms is dat alles wat je wilt. (Hoofdgerechten: €10-€15).

De zoektocht naar het onmogelijke: Aziatisch, Afrikaans of Zuid-Amerikaans

Laten we hier heel duidelijk over zijn. Je bent in een Venetiaans dorp met 250 permanente inwoners, dat balanceert op een smalle richel tussen de Adriatische Zee en een 1000 meter hoge berg. Je zoekt sushi? Een Peruaanse ceviche? Een Ethiopische injera? Lieve schat, nee. Het is er niet. Je zult het niet vinden.

De culinaire horizon van Perast is hardnekkig lokaal en Italiaans. Voor elke andere smaak dan dat, zul je de auto (of de veel te volle bus) moeten nemen naar Kotor, Tivat (voor de chique opties in de jachthaven) of de hoofdstad Podgorica. Ik vroeg ooit gekscherend aan een ober in Perast of ze ook ‘Tikka Masala’ hadden. Hij keek me aan met een blik van diepe, existentiële verwarring, alsof ik hem had gevraagd een raket naar Mars te bouwen. Het eten in Perast is wat het is: vis, vlees, pasta, en dat is het.

Vloeibare troost: De smaken van de Baai van Kotor

Wat je eet in Perast is belangrijk, maar *wat* je erbij drinkt, vertelt misschien wel het rijkere verhaal. De Montenegrijnen nemen hun vloeibare gastvrijheid serieus.

De alcoholische noodzaak

  • Rakija (Rakia): Je kunt er niet omheen. Dit is de brandewijn van de Balkan, gestookt van alles (maar meestal druiven – ‘Loza’, of pruimen – ‘Slivovica’). Je krijgt het aangeboden als welkom, als aperitief, of gewoon omdat het dinsdag is. Het is sterk, het brandt, en het is de brandstof van de lokale ziel. Drink het langzaam, met een glas water ernaast.
  • Vranac: De trots van Montenegro. Een dieprode, krachtige en aardse wijn die perfect past bij de zware vleesgerechten (zoals lamsvlees ‘ispod sača’). Plantaže is de grootste producent, en hun ‘Vranac Pro Corde’ is overal te vinden.
  • Krstač: De belangrijkste witte wijn, gemaakt van een inheemse druif. Het is fris, mineraal en de perfecte partner voor die gegrilde zeebaars aan het water.
  • Nikšićko Pivo: Het lokale bier. Een heldere, degelijke pilsener. Niets meer, niets minder. Perfect op een hete middag.

“Onze gastheer in Perast bood ons bij aankomst een glas ‘domaća rakija’ (huisgemaakte) aan. Ik dacht dat ik vuur dronk. Het was intens, maar na de eerste schok voelde ik een warme gloed. Het voelde als een echte, onvervalste verwelkoming. We hebben die avond geen ander eten in Perast meer nodig gehad.”

Nuchtere alternatieven

  • Domaća Kafa (Koffie): Vergeet je ‘flat white’. Hier drink je sterke, Turkse stijl koffie, geserveerd in een ‘džezva’ (koperen kannetje), compleet met een wolk drab op de bodem. Laat het even bezinken. Het is het ritueel van de ochtend.
  • Verse Sappen: Dankzij het mediterrane klimaat zijn er overal verse sappen te krijgen. Vooral ‘Sok od Nara’ (versgeperst granaatappelsap) is een goddelijke, zoetzure verfrissing.

Bent u gereed voor Perast en Montenegro of wilt u meer weten?

Bronnen:

Toerisme Organisatie van Kotor (waaronder Perast valt)
Montenegro Travel – Officiële Toerisme Website
Persoonlijke bezoeken en culinaire ervaringen van de auteur (2019, 2022, 2024)
Lokale menukaarten en gesprekken met restauranthouders in Perast

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *